najiblog

به موجب ماده 3 آیین نامه اصلاحی ثبت تشکیلات و موسسات غیر تجاری مصوب 1337 ، اخذ کارت بازرگانی فوری  ثبت فعالیت های تجاری در تهران در اداره ثبت شرکت ها و در شهرستان ها در اداره ثبت مرکز اصلی آن به عمل خواهد آمد. لذا مرجع ثبت شرکت ها در تهران اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی که از دوایر اداره ثبت اسناد و املاک می باشد و در خارج از تهران اداره ثبت اسناد و املاک مرکز اصلی شرکت و نقاطی که اداره یا دایره ثبت اسناد وجود ندارد دفتر خانه اسناد رسمی و اگر مرجع مذکور وجود نداشته باشد دفتر دادگاه محل است . لازم به ذکر است اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی  قبلاَ تحت عنوان "اداره ثبت شرکت ها و علایم تجارتی و اختراعات اداره کل ثبت"نامیده می شد که پس از مصوبه مزبور به این نام تغییر پیدا کرده است.

• وظایف اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی

1- ثبت شرکت های تجاری ایران،حوزه تهران و همچنین ثبت کلیه شرکت های خارجی در ایران و موسسات غیر تجارتی ایرانی حوزه تهران و ثبت کلیه موسسات خارجی در ایران.
2- ثبت علایم تجارتی و اختراعات و نام تجارتی و اشکال و ترسیمات صنعتی.
3- ثبت دفتر تجارتی و پلمپ دفاتر تجارتی و غیر تجارتی حوزه تهران.
تبصره-اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی عنوان شعبه مخصوص دفتر دادگاه شهرستان تهران را برای مفاد مواد 6 و 7 قانون ثبت علایم تجارتی و اختراعات مصوب 1/4/1310 را دارد و رئیس این اداره نسبت به قبول یا رد تقاضانامه های مربوط به ثبت شرکت های تجارتی و موسسات غیر تجارتی و علایم تجارتی اتخاذ تصمیم نموده و گواهینامه های ثبت را امضا خواهد کرد.
همچنین بموجب ماده دو طرح اصلاحی آیین نامه ثبت شرکت ها اداره کل ثبت شرکت ها و موسسات غیر تجاری دارای وظایف زیر خواهد بود:
الف) ثبت شرکت های تجارتی و موسسات غیر تجارتی ایرانی حوزه تهران و تغییرات بعدی آن.
ب) ثبت دفتر تجارتی و غیر تجارتی حوزه تهران.
ج) پلمپ دفاتر تجارتی و غیر تجارتی حوزه تهران.
د) ثبت شعبه یا نمایندگی شرکت های خارجی در ایران و تغییرات بعدی آن.
ه) ثبت موسسات خارجی در ایران.
و) تعیین نام شرکت های خارجی و موسسات غیر تجارتی در شرف ثبت سراسر کشور.
علاوه بر انجام وظایف قانونی،اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی موظف است در موضوع حمایت مالکیت صنعتی با در نظر گرفتن احتیاجات و مقتضیات اوضاع اقتصادی کشور و تعهدات بین المللی طرح های قانونی و آیین نامه های اجرایی آن را به کمک کمیته مشورتی تهیه و پیشنهاد نماید.
کمیته مشورتی از نمایندگان وزارتخانه های زیر در محل اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی تشکیل می شود:
الف- اداره حقوقی وزارت دادگستری
ب- اداره حقوقی وزارت امور خارجه
ج- وزارت بازرگانی
د- وزارت صنایع و معادن
کمیته مزبور به دعوت رئیس اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی و یا هر یک از وزارتخانه های ذی نفع تحت ریاست اداره مذکور تشکیل خواهد شد.در هر دعوتنامه دستور جلسه نیز ذکر خواهد شد.
در هر محلی که اداره یا دایره یا شعبه ثبت موجود است برای ثبت شرکت های داخلی و پلمپ دفاتر تجارتی و ثبت نام تجارتی و موسسات غیر تجارتی متصدی مخصوصی از طرف اداره کل ثبت تعیین خواهد شد.
اداره ثبت شرکت ها در تهران و دوایر ثبت شرکت ها در شهرستان ها در ثبت شرکتنامه،قایم مقام دفتر خانه های رسمی می باشند.
در مواردی که تصمیمات مجمع عمومی متضمن یکی از امور ذیل باشد،می بایست  یک نسخه از صورت جلسه ی مجمع عمومی جهت ثبت به مرجع ثبت شرکت ها ارسال گردد:
1- انتخاب مدیران وبازرس یا بازرسان
2- تصویب ترازنامه
3- کاهش یا افزایش سرمایه
4- هر نوع تغییر در اساسنامه
5- انحلال شرکت و نحوه ی تصفیه ی آن

در این مطلب برآنیم تا به ضوابط تنظیم انواع صورتجلسه بپردازیم . 

• صورتجلسه چیست؟

صورتجلسه در فرهنگ فارسی معین ، به معنای نوشته ای که رویدادها و گفتگوهای جلسه در آن ثبت می شود آمده است. اخذ کارت بازرگانی فوری به طور معمول صورتجلسه ها شامل تاریخ و محل برگزاری جلسه ، مشخصات اعضاء شرکت کننده و تصمیمات اتخاذ شده می باشد. هر جلسه رسمی با تجمع ارکان ( اعضاء جلسه ، دستور جلسه ، در زمان معین و مکان ) تحقق می یابد. مکمل تحقق جلسه تنظیم صورت جلسه ای است که رسمیت جلسه را تامین می نماید.

• تنظیم صورتجلسه

تنظیم مطالب در نشست های رسمی به وسیله دبیر یا منشی جلسه انجام می شود.منشی جلسه ممکن است یکی از اعضا جلسه بوده و یا شخص دیگری که به همین عنوان و بدون داشتن حق رای در جلسه حضور می یابد.
متن صورت جلسه باید کامل و دقیق مطابق با نمونه های ارائه شده اداره ثبت شرکت ها تنظیم گردد وسپس عیناَ در سامانه اداره ثبت شرکت ها درج شود . پس از درج در سامانه ، می بایست اصل صورتجلسه  امضاء شده و به اداره ثبت شرکت ها ارسال گردد.
تنظیم صورت جلسه به طرق ذیل دسته بندی می شوند :
_ تنظیم صورت جلسه شرکت های با مسئولیت محدود
_ تنظیم صورت جلسه شرکت های سهامی خاص
_ تنظیم صورت جلسه شرکت های سهامی عام
_ تنظیم صورت جلسه شرکت های تضامنی
_ تنظیم صورت جلسه شرکت های تعاونی
_ تنظیم صورت جلسه شرکت های نسبی
_ تنظیم صورت جلسه شرکت های مختلط سهامی
_ تنظیم صورت جلسه شرکت های مختلط غیر سهامی

• چهارچوب تدوین صورت جلسه :

_  شماره جلسه ( برمبنای استمرار و یا دوره ای بودن )
_ مشخصات اعضای شرکت کنندگان
_ دستور جلسه ( هدف تشکیل جلسه )
_مطالب مطرح شده در جلسه
_ تصمیمات اتخاذ شده
_ زمان جلسه ( زمان شروع و خاتمه جلسه )
_ مکان جلسه
_ تکلیف جلسه بعدی ( بدین معنی که چنانچه موضوع به جلسه ی بعد موکول شود ، در صورتجلسه زمان و مکان و دستور بعدی تعیین گردد. )
_ امضاء شرکت کنندگان
لازم به توضیح است ، در صورت جلسه هایی که جنبه مالی و یا حقوقی دارد و یا از اهمیت ویژه ای برخوردار است باید تنظیم صفحات آن به وسیله شرکت کنندگان امضاء شود.

• فرآیند انجام تغییرات صورت جلسه ی شرکت :

یک شرکت پس از ثبت، می تواند تغییراتی را در مواردی از اساسنامه و یا هر آنچه مربوط به شرکت است ایجاد کند. منظور از تغییرات و تصمیمات شرکت ها، تمامی تغییرات و تصمیمات شرکت است که طی مجمع عمومی عادی یا مجمع عمومی فوق العاده یا در جلسات هیأت مدیره بنا به ضرورت هایی صورت می گیرد.
به موجب ماده ی 200 قانون تجارت ثبت تغییرات ذیل در شرکت ها الزامی است:
الف- تغییر اساسنامه
ب- تمدید مدت شرکت،زاید بر مدت مقرر
ح- انحلال شرکت،حتی در مواردی که انحلال به واسطه ی انقضای مدت شرکت صورت گیرد.
د -تعیین کیفیت تفریغ حساب یا تبدیل شرکا یا خروج بعضی از آن ها از شرکت.
ه -تغییر اسم شرکت
و- و در هر تقسیم راجع به مورد معین ماده ی 58 قانون تجارت در ماده ی 58 قانون تجارت در ماده ی نهم نظامنامه ی قانون تجارت،علاوه بر موارد بالا،تغییر مدیر یا مدیران شرکت هم افزوده شده است.
ثبت تغییرات شرکت ها مستلزم تنظیم و ارایه صورتجلسه متناسب با موضوع تغییرات و ارایه آن به مرجع ثبتی است. اداره ی کل شرکتها در صورت صحت صورتجلسه و رعایت کردن کلیه اصول و قواعد قانونی آن و مطابقت موارد آن با پرونده ی اصلی، آگهی تغییرات ثبتی را صادر نموده که در روزنامه رسمی و محلی اطلاع رسانی شود.

• مراحل  ثبت تغییرات اینترنتی در سامانه اداره ثبت شرکت ها (صورتجلسه)

مرحه اول: تکمیل اطلاعات شرکت
_ وارد نمودن شناسه ملی شرکت
_ وارد نمودن شماره ثبت و انتخاب نوع شرکت در صورت نداشتن شناسه ملی.
مرحله دوم: درج اطلاعات جلسه
_ تعیین نوع صورتجلسه با توجه به نوع شرکت ( مجمع عمومی سالیانه، مجمع عمومی عادی، فوق العاده و..)
_مشخص نمودن حد نصاب جلسه مبنی بر حضور تمامی اعضای شرکت و یا اکثریت اعضا.
_ تکمیل مشخصات متقاضی ( نام، نام خانوادگی، شماره ملی، ...)
_ مشخص نمودن سمت متقاضی مبنی بر اینکه اصیل باشد یاوکیل.
_ مشخص نمودن تاریخ برگزاری جلسه.
_ وارد کردن ساعت شروع و پایان در جلسه در قسمتهای مربوطه و رعایت تقدم و تأخر ساعات جلسه چنانچه در یک روز چند جلسه تشکیل شده باشد.
_ کلیک بر روی کلید پذیرش موقت.
_ دریافت شماره  19 رقمی.
_ تعیین مشخصات و سمت امضا کننده دفتر.
مرحله سوم: درج تصمیمات جلسه.
_انتخاب تصمیم مورد نظر از فهرست نوع تصمیم و سپس انتخاب کلید افزودن تصمیم جلسه.
مرحله چهارم: مشخص نمودن نامهای درخواستی ،در صورتی که در موضوع جلسه تغییر نام وجود داشته باشد.
_ مشخص نمودن اولویت  به ترتیب اسامی ( نباید بیش تر از پنج اسم باشد)
_ تایپ اسم مورد نظر در فیلد درخواستی.
مرحله پنجم: درج اشخاص جلسه
_ مشخص نمودن اعضای حاضر در جلسه و سمت آنها در جلسه( وکیل، سهامدار...)
_ وارد نمودن اطلاعات شخص ( نام، نام خانوادگی، شماره ملی، نام پدر، تابعیت ...)
_ وارد کردن شماره ملی شخص در صورت ایرانی بودن و شماره گذرنامه در صورت غیر ایرانی بودن.
_ وارد کردن نام شخص، شناسه ملی و شماره ثبت در صورت حقوقی بودن شخص.
مرحله ششم : درج سمت اشخاص جلسه
_ تعیین اشخاص جلسه.
_ انتخاب سمت در شرکت از فهرست مربوطه.
_ انتخاب سمت در جلسه.
مرحله هفتم: تعیین ارتباط اشخاص جلسه ( نماینده سهامدار بودن یا وکیل سهامدار بودن)
_ انتخاب گزینه نماینده یا وکیل.
_ انتخاب نوع نمایندگی ( وکیل، وصی، قیم ..) از فهرست مربوطه.
_ انتخاب موکل.
_ انتخاب گزینه ی ثبت ارتباط اشخاص.
مرحله هشتم: در این مرحله متقاضی باید مدارکی که بنا به تصمیمات انتخاب شده و نوع صورتجلسه،  تهیه شده را ارایه کند و گزینه " تأیید مدارک مورد نیاز" را انتخاب نماید.
مرحله نهم: تایپ متن صورتجلسه
_ تایپ متن صورتجلسه در این صفحه و استفاده از متون پیش فرض از سامانه.
_ یا زدن کلید " دریافت متن پیشنهادی رایانه" بر اساس تصمیمات اتخاذ شده.
_ کلیک بر کلید پذیرش نهایی.
در مرحله آخر بعد از پذیرش اینترنتی از طریق سامانه و اخذ تأییدیه پذیرش، متقاضیان باید نسخه های اصلی صورت جلسات تنظیمی و ضمائم آنها را حداکثر به مدت سه روز کاری از طریق باجه های پست به صورت سفارشی به آدرسی که در تأییدیه پذیرش درج شده ارسال کنند.

به موجب ماده 1آیین نامه راه اندازی مرکز MMT، مرکز درمان سوء‌مصرف مواد به مرکزی اطلاق میگردد پلمپ دفاتر که امکانات ارائه خدمات درمانی سم‌زدائی و خدمات پیشگیری از عود و درمان‌های غیرداروئی و درصورت اخذ مجوز واحد درمان وابستگی به مواد افیونی با داروهای آگونیست،‌ درمان سم‌زدائی و نگهدارنده (طولانی‌مدت) را با داروی آگونیست افیونی برای درمان سرپائی معتادان دارا باشد. کلیه این خدمات باید منطبق با پروتکل درمان سوء‌ مصرف مواد (که توسط معاونت سلامت ابلاغ می‌گردد) باشد.

• شرایط تأسیس و بهره برداری

متقاضییان تاسیس مراکز ترک و درمان اعتیاد، می توانند بر حسب نوع فعالیتی که می خواهند آغاز کنند ، با ارائه درخواست رسمی نسبت به اخذ مجوز از سازمان بهزیستی، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت کشور و نیروی انتظامی اقدام کنند.
به موجب ماده 9 آیین نامه ، اجازه تأسیس مطابق با آیین‌نامه تأسیس درمانگاه‌ها خواهد بود.
.تبصره- هر پزشک می‌تواند به تنهائی نیز متقاضی تأسیس مرکز باشد لکن در مورد دیگر متقاضیان مطابق تبصره 1 ذیل ماده 3 آئین‌نامه تأسیس درمانگاه‌ها رفتار خواهد شد.

وفق ماده 10، علاوه بر متقاضیان مشمول مادة 9، همة بیمارستان‌های عمومی، بیمارستان‌های تخصصی اعصاب و روان، درمانگاه‌های عمومی، مراکزجامع توانبخشی و درمانگاه‌های تخصصی مغز اعصاب و روان می‌توانند افزایش بخش درمان سوء‌مصرف مواد را تقاضا نمایند.

تبصره-  مراکز مشاوره‌ بیماریهای رفتاری دانشگاه (مراکز بهداشتی درمانی مرجع یا درمانگاه مثلثی)، درمانگاه‌های ‌سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی ‌کشور، مراکز درمان‌ و بازتوانی معتادان‌ سازمان بهزیستی کشور (دولتی و خصوصی) و مراکز گذری کمک‌رسانی به معتادان خیابانی(DIC)  معادل مرکز ارزیابی شده و نیازی به اخذ پروانه بهره‌برداری مرکز ندارند، لکن برای آنها اخذ مجوز راه‌اندازی واحد الزامی است.

- مجوز بهره برداری منوط به‌ تأمین تجهیزات عمومی و ملزومات پزشکی و همچنین رعایت سایر اصول مورد توجه این آیین‌نامه توسط مؤسس/ مؤسسان (و تأیید وضعیت ساختمانی، بهداشتی ، پرسنلی و تجهیزات با توجه به ضوابط و مقررات مربوطه توسط وزارت ) خواهد بود.( ماده 11)

- چنانچه مؤسس/ مؤسسان همزمان متقاضی درمان با داروهای آگونیست افیونی نیز باشند، مطابق با فصل 8 این آیین‌نامه باید مجوز جداگانه‌ای دریافت کند.  ( ماده 14)

شرایط مؤسسان

شرایط و وظایف مسئول یا مسئولان فنی مرکز ( ماده 15. 16. 17)

الف- شرایط:

 - مسئول فنی مرکز علاوه بر شرایط مندرج در آیین‌نامه تأسیس درمانگاه‌ها باید متخصص روانپزشکی یا پزشک دوره دیده باشد.

- دورة آموزشی مورد نیاز پزشکان بشرح زیر است :

یک ‌دورة آموزش کارگاهی نظری 3 روزه (مشتمل بر 20 ساعت) وفق برنامه مدون آموزشی مصوب معاونت‌ آموزشی و امور دانشجوئی (کد 3301094 و کد 3301095) یا دوره‌های آموزشی مشابه چنانچه توسط معاونت آموزشی و امور دانشجویی معادل کدهای فوق ارزیابی گردد.-یک ‌دورة آموزش ‌عملی 14 روزه ‌در مراکز آموزشی منتخب ‌درمان ‌سوء‌مصرف‌ مواد وفق پروتکل درمان وابستگی به مواد افیونی با داروهای آگونیست (مراکز منتخب جهت آموزش عملی، همه ساله توسط ادارة پیشگیری و درمان ‌سوء‌مصرف مواد به معاونت درمان دانشگاه معرفی می‌گردد). تبصره 1- گواهی دوره‌های آموزشی نظری 3 روزه از نظر رعایت سرفصل آموزشی باید به تأیید معاونت‌ آموزشی دانشگاه محل برگزاری دوره برسد. بدیهی است که گواهی صادره معاونت آموزشی هر دانشگاه‌ برای معاونت درمان دانشگاه‌های سراسر کشور قابل پذیرش خواهد بود. تبصره 2- گذراندن دوره آموزشی 3 روزه نظری برای روانپزشکان الزامی نبوده لکن گذراندن دوره آموزشی عملی 14 روزه برای آنان الزامی است.تبصره 3- گواهی دوره‌های آموزشی عملی 14 روزه صادره توسط هریک از مراکز آموزشی منتخب، در معاونت درمان همة دانشگاه‌ها مورد قبول خواهد بود. تبصره 4- پزشک مسؤل فنی مرکز، در دوره‌های بازآموزی 5 سالة خود باید حداقل 50 امتیاز از برنامة مدون بازآموزی را به برنامه‌های آموزشی در زمینة اعتیاد، روانپزشکی و عفونی (ایدز و هپاتیت) اختصاص دهند.

- شرایط و وظایف کادر نیروی انسانی  : ( ماده 19، 20، 21)

الف- شرایط:

- پرسنل درمانی مرکز (به ازاء هر نوبت کاری) باید حداقل 3 نفر شامل افراد زیر باشد. - روانپزشک یا پزشک دوره دیده حداقل یک نفر- روانشناس بالینی/ مشاوره(واجد مدرک کارشناسی یا بالاتر)دوره‌دیده حداقل یک نفر - پرستار/بهیارحداقل یک نفر حضور مددکار اجتماعی توصیه می‌شود ولی الزامی نیست.

 - پزشکان شاغل در مرکز علاوه بر شرایط کلی مندرج در آیین‌نامه تأسیس درمانگاه‌ها باید روانپزشک یا پزشک دوره دیده (مطابق ماده 17 ) باشد.

- دوره‌های آموزشی مورد نظر برای روانشناس بالینی/ مشاوره بشرح زیر است:- دورة آموزشی کارگاهی نظری (16 ساعت) وفق برنامه مدون آموزشی معاونت آموزشی و امور دانشجوئی- دورة آموزشی کارگاهی عملی (8 ساعت) وفق برنامه مدون آموزشی معاونت آموزشی و امور دانشجوئی (مراکز منتخب جهت آموزش عملی، همه‌ساله توسط ادارة پیشگیری و درمان ‌سوء‌مصرف مواد به معاونت درمان دانشگاه‌ها معرفی می‌گردد).تبصره- ‌درصورت نداشتن ‌روانپزشک دائمی، جهت مشاوره‌ از ‌روانپزشک ‌قراردادی (حضوری/ غیرحضوری) در مرکز استفاده شود (اما در صورت عدم حضور روانپزشک در شبکه ‌بهداشت درمان شهرستان، می‌توان بیمار را با برگة ارجاع به شهرستان همجوار اعزام نمود.

ب – شرایط ساختمانی :

شرایط ساختمانی و تأسیساتی مرکز مطابق با آیین‌نامه تأسیس درمانگاه‌ها بوده، لکن حداقل سطح کلی زیربنا 70 مترمربع (و شامل اتاق معاینه پزشک به متراژ حداقل 8 مترمربع، اتاق روانشناس/مشاوره حداقل 8 مترمربع، اتاق دارو حداقل 8 مترمربع، اتاق مراقبت‌های پرستاری و احیاء حداقل 10 مترمربع، اتاق انتظار با قابلیت استفاده جهت گروه‌درمانی در ساعات خاص حداقل 16 مترمربع و سرویس‌های بهداشتی) محدود خواهد بود

نکته :

-   مراکز درمان سوءمصرف مواد و مراکزی که طبق تبصره ذیل ماده 10 معادل مرکز ارزیابی شده‌اند‌ برای درمان سم‌زدائی و نگهدارنده با داروهای آگونیست افیونی باید مجوز جداگانه‌ای به نام واحد درمان وابستگی به مواد افیونی با داروهای آگونیست را اخذ نمایند.  ( ماده 30)

- برای درمان با داروهای آگونیست افیونی کمیته‌ای به نام «کمیتة منطقه‌ای نظارت بر واحدهای درمان وابستگی به مواد افیونی با داروهای آگونیست» (متشکل از معاون درمان دانشگاه بعنوان رئیس، معاون بهداشتی دانشگاه، معاون/مدیر داروی دانشگاه، معاون پیشگیری بهزیستی استان، مدیر گروه روانپزشکی یا یک روانپزشک با حکم ریاست دانشگاه و مدیر درمان دانشگاه بعنوان دبیر کمیته) تشکیل و نظر مشورتی خود را در خصوص صدور مجوز واحد توسط معاونت درمان دانشگاه مطابق برآورد پروتکل درمان وابستگی به مواد افیونی با داروهای آگونیست به کمیسیون قانونی ماده 20 اعلام خواهد کرد. روند نظارت کمیته مستمر بوده و در طول سال نیز تداوم خواهد داشت و نتایج آن در تمدید سالانه فعالیت واحدها موثر خواهد بود. ترکیب تیم نظارتی و سیاست‌های مربوطه نیز مطابق مصوبات کمیته خواهد بود. کمیته مذکور به اختصار کمیتة ماده 31 نامیده خواهد شد.تبصره- کمیتة ماده 31 می‌بایست حداقل ماهی یکبار تشکیل جلسه دهد و درخواستهای متقاضیان واحد را با فرجه زمانی حداکثر دوماه بررسی و اعلام نظر نماید. ( ماده 31)

 - در ابتدا واحد با رتبه3 راه‌اندازی می‌شود و برای ارتقاء به رتبه‌های بالاتر (به ترتیب 2 و 1) ‌باید شرایط مندرج در پروتکل درمان وابستگی به مواد افیونی با داروهای آگونیست را احراز نماید. در شرایط‌ خاص (ازجمله در واحدهای‌ پایلوت ‌فعال ‌فعلی)، می‌توان با تصویب کمیتة ماده 31، مجوز واحد با رتبة 2 و 1 صادر نمود. ( ماده 33)

- جهت ارائه خدمت به معتادان در مناطق سخت‌دسترس از جمله روستاها و حاشیة شهرها که فاقد مراکز دولتی یا متقاضی تأسیس در بخش خصوصی هستند، کمیتة مادة 31 می‌تواند بسته به نیاز، از میان واحدهای فعال داوطلب، راه‌اندازی یک یا چند واحد قمر را در آن مناطق به کمیسیون قانونی ماده 20 پیشنهاد نماید. ( ماده 36)

- اعتبار مجوز مرکز مطابق آیین‌نامه تأسیس درمانگاه‌ها و اعتبار مجوز‌ واحد، یکساله بوده و تمدید آن منوط‌ به اجرای دقیق مفاد پروتکل درمان وابستگی به مواد افیونی با داروهای آگونیست و رعایت ضوابط ‌این‌ آیین‌نامه، ازطریق دانشگاه ‌مربوطه ‌خواهد بود.  ( ماده 37)

در قانون تجارت ، شرکت سهامی به دو نوع تقسیم شده است :
1- شرکت سهامی عام
شرکتی است که موسسین آن قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند .ثبت شرکت برای تشکیل شرکت سهامی عام ، وجود افرادی که اصطلاحاَ هیات موسس یا موسسین نامیده می شوند ، الزامی است .
بر اساس قانون تجارت ، هیات موسس باید قبلاَ 20 درصد سرمایه را خودشان تعهد کرده و از این مبلغ 35 درصد را نقداَ در حسابی نزد بانک برای شرکت در شرف تاسیس سپرده ، سپس اظهارنامه ای به ضمیمه طرح اساسنامه شرکت و طرح اعلامیه پذیره نویسی سهام ، به مراجع ثبت شرکت ها تسلیم نمایند.
موارد اساسی و مهم در شرکت های سهامی عام از این قرار است :

• پذیره نویسی

پذیره نویسی همان تعهد پرداخت سهام از طرف اشخاص است. اشخاصی که مایل اند در شرکت های سهامی عام سرمایه گذاری کنند ، می توانند با توجه به نوع فعالیت شرکت و شناخت سوابق و شخصیت هیات موسس در خرید سهام مشارکت نمایند.
اعلامیه پذیره نویسی با رعایت قانون تجارت و درج موارد و مشخصاتی که در قانون مذکور لازم الرعایه تلقی گردیده ، بعد از تصویب مرجع ثبت شرکت ها در روزنامه آگهی می شود و همچنین در بانک هایی که تعهد سهام نزد آن ها صورت می گیرد در معرض دید علاقه مندان قرار خواهد گرفت.
امضای ورقه تعهد سهام و پرداخت 35 درصد از این تعهد ، خود به خود مستلزم قبول اساسنامه شرکت و تصمیمات مجمع عمومی صاحبان سهام است. چنین اشخاصی بدون تصویب مجمع عمومی نمی توانند از شرکت خارج شوند و یا شرطی به خلاف آنچه در اساسنامه آمده بنماید.

• مجمع عمومی موسس

مجمع عمومی موسس عبارت است از اجتماع موسسین شرکت که در شرکت های سهامی عام الزامی است. در حالی که در شرکت های سهامی خاص الزامی نمی باشد.
وظایف مجمع عمومی موسس :
_ رسیدگی به گزارش موسسین و تصویب آن و احراز پذیره نویسی کلیه سهام شرکت و تادیه مبالغ لازم
_ انتخاب اولین مدیران و بازرسان شرکت
_ تعیین روزنامه کثیرالانتشار جهت درج آگهی های شرکت
_ تقویم و ارزیابی و تحویل آورده های غیر نقدی
1.3سرمایه شرکت سهامی عام حداقل پنج میلیون ریال است.
1.4 تعداد سهامداران شرکت سهامی عام حداقل پنج نفر می باشد.
1.5 تعداد مدیران ( هیات مدیره ) شرکت سهامی عام حداقل پنج نفر است.
1.6 سهام شرکت سهامی عام قابل عرضه در بورس است.
1.7 شرکت سهامی عام می تواند اوراق قرضه منتشر نماید.
1.8 انتقال سهام در شرکت سهامی عام مشروط به موافقت سایر سهامداران نیست.
1.9 موسسین شرکت سهامی عام برای تاسیس شرکت باید حداقل 20 درصد سرمایه شرکت را خود تعهد کرده و لااقل 35 درصد مبلغ تعهد شده را در حسابی به نام شرکت در شرف تاسیس نزد یکی از بانک ها واریز و به همراه اظهارنامه و طرح اولیه اساسنامه و طرح اعلامیه پذیره نویسی سهام که به امضای کلیه موسسین رسیده باشد به اداره ثبت شرکت ها رائه کنند.
2- شرکت سهامی خاص
شرکتی است که تمام سرمایه آن توسط موسسین تامین می گردد. در شرکت سهامی خاص مجمع عمومی موسس وجود ندارد و تعداد شرکای آن کم تر از شرکت سهامی عام است. در این گونه شرکت ها صدور اعلامیه پذیره نویسی وجود ندارد و در بدو امر 35 درصد از سرمایه باید در حساب مخصوصی سپرده شود.
سایر مشخصات شرکت های سهامی خاص عبارت است از :
1. حداقل سرمایه شرکت های سهامی خاص یک میلیون ریال است.
2. تعداد مدیران حداقل سه نفر است .
3. تعداد سهامداران نباید از سه نفر کمتر باشد.
4. در شرکت سهامی خاص مبلغ اسمی سهام محدود نیست.
5. سهام شرکت سهامی خاص قابل عرضه در بورس نیست.
6. در شرکت سهامی خاص اوراق قرضه قابل انتشار نیست.
7. انتقال سهام در شرکت سهامی خاص موکول به موافقت سایر شرکاست.
3- انحلال شرکت های سهامی
شرکت سهامی ( اعم از عام یا خاص ) در موارد ذیل منحل می شود :
3.1 وقتی که موضوع شرکت انجام یافته یا انجام آن غیر ممکن باشد.
3.2 در صورتی که مدت تعیین شده برای فعالیت شرکت منقضی شده باشد. ( مگر آنکه قبل از انقضای این مدت تمدید شود ).
3.3 در صورت ورشکستگی
3.4 در هر موقع که مجمع عمومی فوق العاده صاحبان سهام به هر علتی رای به انحلال بدهد.
3.5 در صورت صدور حکم قطعی دادگاه .

• سال مالی

سال مالی شرکت تعاونی در اساسنامه آن تعیین می شود ؛ ثبت شرکت ولی سال مالی اتحادیه تعاونی از اول فروردین ماه هر سال شروع می شود و در آخر اسفند ماه همان سال خاتمه می یابد ، به استثنای سال اول تاسیس که از تاریخ تشکیل تا پایان اسفند ماه همان سال است.

• حساب سال مالی و حسابرسی

هیئت مدیره مکلف است نسخه ای از گزارش ها و صورت های مالی پایان سال مالی ، از قبیل ترازنامه و حساب های عملکرد و سود و زیان ، پیشنهاد نحوه تقسیم سود خالص سالانه و بودجه پیشنهادی را پس از آماده شدن حداکثر تا یک ماه قبل از تشکیل مجمع عمومی عادی سالانه ، برای رسیدگی به بازرس یا بازرسان تسلیم کند . رسیدگی و اخذ تصمیم درباره ترازنامه حساب سود و زیان و سایر گزارش های مالی هیئت مدیره بر عهده مجمع عمومی عادی است.
علاوه بر این هیئت مدیره مکلف است هر سه ماه یک بار تراز آزمایشی حساب های شرکت تعاونی را همراه تجزیه و تحلیل فعالیت سه ماهه شرکت تهیه کند و در اختیار بازرس یا بازرسان قرار دهد و نسخه ای از آن را به وزارت تعاون بفرستد.
لازم است که در تهیه و تنظیم اسناد حسابداری ، صورت های مالی و دفاتر قانونی ، اصول و موازین حسابداری و روش های متداول و قابل قبول حسابداری رعایت شود.

• حسابرسی به وسیله بازرسان

همان طور که در مقالات پیشین گفته شد ، بازرس یا بازرسان می توانند شخصاَ یا در صورت لزوم با استفاده از کارشناس و حسابرس به حساب ها ، دفاتر ، اسناد و صورت های مالی شرکت تعاونی رسیدگی کنند ؛ در این صورت پرداخت هزینه حسابرسی در حدود بودجه مصوب مجمع عمومی عادی بر عهده شرکت تعاونی است. نتیجه حسابرسی به هیئت مدیره گزارش داده می شود و ضمن گزارش سالانه به مجمع عمومی عادی نیز اطلاع داده خواهد شد.

• محل هدایا و کمک های مالی

تعاونی می تواند هدایا و کمک های مالی بلاعوض ، اعم از نقدی و غیر نقدی ، دریافت کند. این هدایا و کمک ها به شرح ذیل مصرف یا به حساب درآمد منظور می شود.
_ هر گاه اعطا کننده هدیه یا کمک مالی ، محل خاصی برای مصرف آن تعیین کرده باشد ، هدیه یا کمک مالی باید در همان محل مصرف شود.
_ اگر هدیه یا کمک مالی نقدی باشد ، به حساب درآمد منظور می شود و هر گاه هدیه یا کمک مالی غیر نقدی باشد ، به قیمت روز تقویم و به حساب درآمد منظور می گردد.

• دفاتر قانونی و دفاتر تجاری

طبق قانون مالیات های مستقیم ، دفاتر قانونی از نظر مالیاتی عبارت اند از : دفتر روزنامه ( اعم از نقدی و غیر نقدی ) و دفتر کل موضوع قانون تجارت و یا دفاتر مخصوصی که وزارت امور اقتصادی و دارایی به عنوان دفتر مشاغل ( دفتر درآمد و هزینه ) تهیه می کند و در دسترس مودیان قرار می دهد. نحوه تنظیم و تحریر و نگاهداری دفاتر ، حساب و اسناد و مدارک ، باید مطابق آیین نامه ای باشد که وزارت مذکور تهیه می کند. رعایت نکردن این مقررات ، حسب مورد موجب پرداخت جریمه تا حداکثر معادل ده درصد مالیات متعلق و در صورت عدم شمول مالیات یا در صورتی که ده درصد مالیات متعلق بیش از یکصد هزار ریال نباشد ، حداکثر یکصد هزار ریال یا عدم قبول دفاتر به عنوان دفاتر قانونی طبق آیین نامه مذکور خواهد شد.
به موجب قانون تجارت ، دفتر روزنامه دفتری است که تاجر باید همه روزه مطالبات ، دیون ، داد و ستد تجاری ، معاملات راجع به اوراق تجاری و به طور کلی جمیع واردات و صادرات تجاری خود و وجوهی را که بابت مخارج شخصی خود برداشت می کند ، در آن ثبت نماید. دفتر کل دفتری است که تاجر باید کلیه معاملات را لااقل هفته ای یک مرتبه از دفتر روزنامه استخراج و انواع مختلفه آن را تشخیص و جدا کند و هر نوعی را در صفحه مخصوص در آن دفتر به طور خلاصه ثبت نماید.
قانون تجارت علاوه بر دفتر روزنامه و دفتر کل دو نوع دفتر دیگر به نام های دفتر دارایی و دفتر کپیه را نیز به عنوان دفاتر تجاری تعیین کرده است. دفتر دارایی دفتری است که تاجر باید هر سال صورت جامعی از کلیه دارایی های منقول و غیر منقول و دیون و مطالبات سال گذشته خود را به ریز ، ترتیب داده و در آن دفتر ثبت و امضا نماید و این کار باید تا پانزدهم فروردین ماه سال بعد انجام پذیرد. دفتر کپیه دفتری است که تاجر باید کلیه مراسلات و مخابرات و صورت حساب های صادره خود را در آن به ترتیب تاریخ ثبت نماید. ( دفتر کپیه در حال حاضر با وجود بایگانی با سیستم های جدید ، اهمیت سابق خود را از دست داده است ).
به موجب قانون تجارت ، نماینده اداره ثبت دفتر روزنامه ، دفتر کل و دفتر دارایی را قبل از آنکه در آن ها چیزی نوشته شود ، امضا می کند. برای دفتر کپیه امضای نماینده ثبت لازم نیست. دفتری که برای امضا به متصدی امضا سپرده می شود ، صفحات آن باید دارای شماره و خود آن باید قیطان کشیده باشد و متصدی امضا مکلف است صفحات دفتر را بشمارد و در صفحه اول و آخر آن ، مجموع عدد صفحات را با تصریح به اسم و رسم صاحب دفتر بنویسد و با قید تاریخ امضا کند و دو طرف قیطان را با مهر سربی مخصوص منگنه کند. لازم است کلیه اعداد حتی تاریخ ، با تمام حروف نوشته شود. کلیه معاملات و صادرات و واردات باید به ترتیب تاریخ در صفحات مخصوص دفاتر مذکور نوشته شود. تراشیدن ، حک کردن و همچنین جای سفید گذاشتن بیش از آنچه که در دفتر نویسی معمول است و نوشتن در حاشیه و یا بین سطور ممنوع است.
نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که کلیه دفاتر تجاری ، از پایان هر سال باید لااقل تا ده سال نگهداری شود. دفاتر مذکور و سایر دفاتری که تجار برای امور تجاری خود به کار می برند ، در صورتی که مطابق مقررات قانون تجارت مرتب شده باشد ، بین تجار در امور تجاری سندیت دارد ؛ در غیر این صورت فقط علیه صاحب آن معتبر است. شرکت تعاونی باید دفاتر تجاری و دفاتر قانونی داشته باشد.

ماده یک قانون شرکت های تعاونی ، شرکت تعاونی را به شرح ذیل تعریف می کند :
" شرکت تعاونی شرکتی است که برای مدت نامحدود به منظور رفع احتیاجات مشترک شرکاء و بهبود وضع مادی و اجتماعی آنان برای یک یا چند منظور تشکیل می شود ؛ ثبت شرکت از جمله انجام خدمات عمومی و هرگونه فعالیت مربوط به تولید کشاورزی و صنعتی، تهیه و طبقه بندی و نگاهداری و تبدیل و فروش محصولات مزبور ، تهیه و توزیع هر نوع کالا و لوازم مورد نیاز زندگی و حرفه ای آنان، تحصیل وام و اعتبار برای شرکاء ، اقدام به عملیات ساختمانی و ایجاد مسکن، بیمه محصولات و حیوانات ، قبول نمایندگی موسسات و کارخانجات وابسته به فعالیت های مذکور در فوق، خرید سهم الشرکه های مشابه و امثال منظورهای مذکور "
به طوری که ملاحظه می شود تعریف بالا خیلی وسیع است و انواع شرکت های تعاونی را شامل می شود .  شرکت های تعاونی اصولاَ بر سه نوع می باشند :
1. شرکت تعاونی تولید
2. شرکت تعاونی مصرف
3. شرکت تعاونی اعتبار
طبق قانون بخش تعاونی ، تعاونی های تولید شامل تعاونی هایی است که در امور مربوط به کشاورزی، دامداری ، دامپروری ، پرورش و صید ماهی ، شیلات ، صنعت ، معدن ، عمران شهری و روستایی و عشایری و نظایر اینها فعالیت می کنند. لذا شرکت تعاونی کشاورزی در ردیف شرکت های تولیدی قرار دارد . شایان ذکر است ، موضوع شرکت های تعاونی محدود نیست و هرگونه عملیاتی را که در اساسنامه آن پیش بینی شده باشد، می تواند انجام دهد. بنابراین، یک شرکت تعاونی ممکن است در عین حال شرکت تعاونی تولید و مصرف و اعتبار باشد.

• تاسیس و اداره شرکت های تعاونی

شرکت های تعاونی در ایران از لحاظ تاسیس و تشکیلات و اداره جز در مورد اصول ذیل که در قانون شرکت های تعاونی تصویب شده است، تابع اصول شرکت های سهامی می باشند.
1. تبصره ماده 1 قانون شرکت های تعاونی حداقل شرکاء را هفت نفر تعیین نموده ولی عملاَ تعداد شرکای شرکت های تعاونی خیلی بیشتر است. ذکر حداقل برای آن است که اشخاص معدودی نتوانند برای استفاده از مزایای شرکت های تعاونی، شرکت تجاری خود را به صورت شرکت تعاونی مصرف نماید.
2. شرکاء شرکت تعاونی صرف نظر از تعداد سهامی که در اختیار دارند، دارای حقوق و وظایف مساوی می باشند. ( اصل هر عضو یک رای یا اصل اداره دموکراتیک )
3. شرکت های تعاونی موظف هستند هر سال قسمتی از سود ویژه خود را به حداکثر 5% به عنوان اندوخته احتیاطی و حداقل 5% به عنوان ذخیره قانونی و 4% حق تعاون و آموزش را کنار بگذارند. البته ذخیره قانونی تا میزان یک چهارم معدل سرمایه سه سال اخیر الزامی است و تعاونی ها می توانند تا حداکثر یک دوم ذخیره قانونی را برای افزایش سرمایه خود به کار گیرند.
پیش از تشکیل شرکت تعاونی می بایست از اداره جهاد کشاورزی مجوز دریافت نمود. پس از دریافت موافقت نامه تشکیل شرکت تعاونی کشاورزی، هیئت موسس باید از کسانی که شرایط عضو شدن را دارند، دعوت به عمل آورند تا مدارک لازم را برای عضو شدن به این هیئت ارائه دهند.

• شرایط عضویت در شرکت تعاونی کشاورزی

بنا بر اصل آزادی عضویت ، اصولاَ هر کس می تواند در شرکت تعاونی عضو شود ؛ ولی چون اجرای بی قید و شرط این اصل عملاَ ممکن نیست و موانعی برای اجرای کامل آن وجود دارد ، قانون برای عضویت در شرکت تعاونی شرایطی مقرر می دارد و پذیرش افراد به عضویت را به داشتن آن ها مشروط می کند.
به موجب قانون بخش تعاونی ، فقط اشخاص حقیقی ، یعنی افراد انسانی و اشخاص حقوقی غیر دولتی می توانند در شرکت های تعاونی عضو شوند و اشخاص حقوقی دولتی به عضویت این شرکت ها پذیرفته نمی شوند ؛ ثانیاَ شرایط عضویت در شرکت تعاونی عبارت است از :
- داشتن تابعیت ایران ؛
- عدم ممنوعیت قانونی و عدم حجر ؛
- خرید حداقل سهام مقرر در اساسنامه ؛
-  درخواست کتبی عضویت در شرکت تعاونی ؛
-  تعهد رعایت مقررات اساسنامه تعاونی ؛
- عدم رعایت مقررات اساسنامه تعاونی ؛
- عدم عضویت در تعاونی مشابه .
شرایط فوق ، شرایط عمومی محسوب می شود ، زیرا قانون دارا بودن آن ها را برای عضویت در همه شرکت های تعاونی لازم مقرر داشته است.
علاوه بر شرایط فوق ، ممکن است اساسنامه شرکت تعاونی شرایط دیگری از قبیل ساکن بودن در روستا یا کارگر و دانشجو بودن را به عنوان شرایط اختصاصی ، برای عضویت پیش بینی کند. ایضاَ کافی بودن امکانات و ظرفیت شرکت نیز برای قبول عضو جدید باید در نظر گرفته شود.
بنابر آنچه که بیان شد ، شرایط عضویت در شرکت های تعاونی را می توان به شرح ذیل خلاصه کرد :
1. شرایط عمومی که قانون بخش تعاونی آن ها را مقرر می دارد ؛
2. شرایط اختصاصی که در اساسنامه هر شرکت تعاونی برای عضویت در آن پیش بینی می شود ؛
3. کفایت امکانات و ظرفیت شرکت تعاونی

• مدارک مورد نیاز جهت تشکیل شرکت تعاونی کشاورزی :

- صورتجلسه اولین هیات مدیره مبنی بر انتخاب رئیس، نایب رئیس و منشی هیات مدیره
- کپی برابر با اصل شناسنامه و کارت ملی و کارت پایان خدمت اعضا
- کپی مدرک تحصیلی
- اساسنامه ( 2 نسخه )
- اخذ گواهی عدم سوء پیشینه
- 3 قطعه عکس
- گواهی عدم سوء پیشینه
- اخذ مجوز از اداره جهاد کشاورزی
- دعوت نامه تشکیل اولین مجمع عمومی عادی شرکت تعاونی
- پرداخت کلیه سرمایه شرکت طبق اساسنامه به صندوق تعاون شرکت
- تعیین صاحبان امضاء مجاز، لیست اسامی و مشخصات آن ها
- صورتجلسه اولین هیات مدیره مبنی بر انتخاب رئیس، نایب رئیس و منشی هیات مدیره
- صورتجلسه اولین مجمع عمومی عادی دال بر تصویب اساسنامه و انتخاب اولین هیات مدیره و بازرس یا بازرسان
- لیست اسامی . مشخصات و نشانی اعضاء اولین هیات مدیره و بازرس یا بازرسان
- لیست اسامی و امضاء حاضرین در اولین مجمع عمومی عادی
- قبولی کتبی اعضاء اولین هیات مدیره و بازرس یا بازرسان
هیئت مدیره شرکت تعاونی می بایست مدارک لازم را جهت ثبت شرکت تهیه و آن ها را به وزارت تعاون ارائه نماید.

ادغام در لغت به معنای فراگرفتن چیزی چیز دیگر را ، درهم کردن ، درآوردن چیزی در چیزی دیگر، حرفی را در حرف دیگر درآوردن است. گرفتن کارت بازرگانی فوری ادغام دو یا چند شرکت وقتی حاصل می شود که یا شرکتی شرکت دیگر را امحا و در خود حل کند، یا دویا چند شرکت در هم حل شده، شرکت جدیدی از آن ها به وجود آید؛ اما تجزیه، حاصل انفکاک و تقسیم دارایی یک شرکت میان دو یا چند شرکت قبلاَ موجود یا جدیدالتاسیس است که در فرض اخیر گفته می شود شرکتی از شرکت قدیمی جدا شده است. برای مثال، اگر سرمایه شرکت " الف" بین دو شرکت " ب " و "ج" تقسیم شود، با ایجاد شرکت های " ب" و " ج" شرکت " الف " از بین می رود. ادغام و تجزیه موجب انحلال شرکت هایی می شود که از بین می روند، بدون اینکه اموال آن ها تصفیه شود. در واقع ، دارایی شرکت هایی که در نتیجه ادغام یا تجزیه از بین می روند به شرکت جدید انتقال می یابد.

ناگفته نماند که قانونگذار قانون اصلاح موادی از قانون برنامه چهارم توسعه در فصل اول به دو تعریف ادغام و تجزیه شرکت ها بسنده کرده است و چنین می گوید که اقدامی که بر اساس آن چند شرکت ، ضمن محو شخصیت حقوقی خود، شخصیت حقوقی واحد و جدیدی تشکیل دهند یا در شخصیت حقوقی دیگری جذب شوند را ادغام گویند و در مقابل اقدامی که بر اساس آن یک شرکت ضمن محو شخصیت حقوقی خود، و یا چند شخصیت حقوفی جدید تشکیل دهد، تجزیه گویند.
ادغام و تجزیه شرکت ها در کشورهای پیشرفته بسیار شایع است و از آن ها برای انجام دادن پروژه های مهم اقتصادی که نیاز به سرمایه های بسیار دارد و یا برای تخصصی کردن شرکت ها استفاده می کنند.
در ادغام یا تجزیه، رضایت کلیه شرکایی که قصد ادغام و تجزیه را دارند ضروری است . ماده 94 لایحه قانون 1347 تاکید می کند که هیچ اکثریتی نمی تواند بر تعهدات صاحبان سهام بیفزاید. این گفته به این معناست که مجامع عمومی نمی توانند تحت پوشش تغییر اساسنامه ، شرکتی را در شرکت دیگر ادغام کنند.

گرچه ادغام و تجزیه شرکت ها امری نیست که همواره مطلوب باشد، چرا که گاه منتهی به تشکیل شرکت هایی بزرگ شده که به دلیل قدرت اقتصادی شان بازار را قبضه و رقابت سالم را مخدوش کرده اند. ولی پیش بینی امور مزبور توسط قانون گذار، امری است لازم. البته ، آنچه باید در این پیش بینی در نظر گرفته شود، رعایت حقوق سهامداران و طلبکاران شرکت هایی است که منحل می شوند. 

ادغام شرکت ها به دو صورت می تواند انجام گیرد :

1. تاسیس شرکت جدید 

2. پیوستن به شرکت دیگر 

در ذیل به توضیح این موارد می پردازیم.

الف ) تاسیس شرکت جدید 

در تاسیس شرکت جدید ابتدا شرکت هایی که می خواهند با هم ادغام شوند منحل شده و به کلی از بین می روند. در نتیجه ، شخصیت حقوقی این شرکت ها نیز از بین رفته و دارایی آن ها قابلیت تقسیم میان اعضا را پیدا می نماید. پس از انحلال شرکت کوچکتر، شرکت بزرگ تری تاسیس می شود که دارایی همه شرکت های کوچکتر را به عنوان سرمایه قبول می نماید. به تبع دیون و مطالبات شرکت های کوچکتر نیز با این انتقال دارایی به شرکت بزرگتر انتقال می یابد. با این پیوستگی شرکت های کوچکتر، شخصیت حقوقی جدیدی تاسیس می گردد. 

ب) پیوستن به شرکت دیگر 

در این شیوه برخلاف روش اول تمام شرکت هایی که می خواهند با هم ادغام گردند، منحل نمی شوند بلکه برخی از شرکت های مزبور منحل شده و یکی از آن ها باقی می ماند که بقیه شرکت ها به آن پیوسته و در آن ادغام می شوند. در این حالت دارایی شرکت های منحل شده به شرکت باقیمانده انتقال می یابد که به تبع آن تمام حقوق و مطالبات شرکت های مزبور نیز به شرکت اخیر منتقل می گردد. شرکت باقیمانده با قبول دارایی های شرکت های از بین رفته سرمایه خود را افزایش می دهد و به صاحبان سهام شرکت های منحل شده، به جای سهام قبلی ، سهام شرکت جدید داده می شود. با قبول دارایی های شرکت منحل شده، شرکت باقیمانده موظف است که علاوه بر مطالبات تمام بدهی های شرکت های قبلی و طلبکاران موافق با اختلاط را به حساب خود قبول کند. 

برای فعالیت های بیمه ای در مناطق آزاد ، ثبت شرکتها ضوابط خاصی حاکم است که در قالب " مقررات تاسیس و فعالیت موسسات بیمه در مناطق آزاد " طی مصوبه شماره 24117 / ت 22117 ه مورخ 8 / 6/ 1379 به تصویب هیات وزیران رسیده است.
در ماده 2 این مصوبه انجام عملیات بیمه ای در مناطق آزاد ، در دو چارچوب ذیل مجاز دانسته شده است :
الف- شرکت سهامی و یا تعاونی بیمه
ب- موسسه نمایندگی و یا کارگزاری بیمه
بنابراین فقط از هفت  نوع شرکت تجاری پیش بینی شده در قانون تجارت فقط در قالب دو نوع شرکت سهامی یا تعاونی می توان در مناطق آزاد شرکت بیمه ای تاسیس کرد.
به موجب ماده 4 مقررات تاسیس و فعالیت موسسات بیمه در مناطق آزاد تجاری – صنعتی جمهوری اسلامی ایران حداقل سرمایه برای موسسات بیمه ، نمایندگی و کارگزاری بیمه به قرار ذیل است :
1. موسسات بیمه مستقیم با سرمایه حداقل پانزده میلیارد ریال تشکیل می شوند که باید حداقل پنجاه درصد آن به صورت نقد پرداخت شده باشد.
2. موسسات بیمه متقابل با سرمایه حداقل دویست میلیون ریال تشکیل می شوند که باید حداقل پنجاه درصد آن به صورت نقد پرداخت شده باشد.
3. موسسات بیمه اتکایی با سرمایه حداقل هشتاد و پنج میلیارد ریال تشکیل می شوند که باید حداقل پنجاه درصد آن به صورت نقد پرداخت شده باشد.
4. مؤسسات‌ نمایندگی‌ و یا کارگزاری‌ بیمه‌ با سرمایه‌ حداقل‌ سیصد میلیون‌  ریال‌ تشکیل‌ می‌شوند که‌ باید حداقل‌ پنجاه‌ درصد آن‌ به‌ صورت‌ نقد پرداخت‌ شده‌ باشد.
تبصره 1 : هر گونه تعدیل در ارقام مندرج در این ماده هر 2 سال یک بار موکول به پیشنهاد مشترک دبیرخانه شورای عالی مناطق آزاد و بیمه مرکزی ایران و تصویب هیات وزیران است .
تبصره 2: سهامداران خارجی موسسات موضوع این آیین نامه سهم الشرکه ریالی خود را باید به ارزهای مورد قبول بانک مرکزی ایران پرداخته و یا گواهی تبدیل ارز را ارائه نمایند.
تبصره 3: وجوه سرمایه موضوع این ماده باید نزد یکی از بانک های مورد تایید بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران که ترجیحاَ در مناطق آزاد دارای شعبه باشد واریز شود.
طبق مقررات تاسیس و فعالیت موسسات بیمه در مناطق آزاد بر خلاف سایر انواع شرکت های تجاری، تاسیس و ثبت شرکت ها و موسسات بیمه در مناطق آزاد مستلزم اخذ  مجوز از شرکت  بیمه ی مرکزی ایران می باشد. لذا ثبت موسسات و شرکت های بیمه در منطقه موکول به ارائه مجوز ثبت که توسط بیمه مرکزی ایران صادر می شود و ثبت هر گونه تغییرات بعدی در اساسنامه ، میزان سرمایه و سهام موسساتی که به ثبت رسیده باشند موکول به ارائه موافقت بیمه مرکزی ایران است.
برای تحصیل مجوز ثبت ، مدارک و اطلاعات ذیل باید به بیمه مرکزی ایران تسلیم شود :
الف ) اساسنامه موسسه
ب) میزان سرمایه موسسه ، رسید یا گواهینامه تعهد پرداخت آن
پ) سهام نقدی و غیرنقدی و نحوه پرداخت آن
ت) صورت اسامی سهامداران ، بازرسان و مدیران و تابعیت و تعداد سهام هر یک از آن ها
ه) اسناد و مدارک و اطلاعات دیگری که معرف صلاحیت مالی و فنی موسسه و حسن شهرت مدیران آن باشد.
تبصره : مجوز ثبت شده برای مدت 6 ماه اعتبار دارد. در صورت عدم ثبت موسسه ظرف مهلت مذکور باید مجدداَ مجوز ثبت تحصیل شود.
به موجب ماده 7 آیین نامه نامبرده ، بیمه مرکزی ایران موظف است ظرف 30 روز از تاریخ تسلیم آخرین مدارک و اطلاعات خواسته شده با رعایت ماده 28 قانون چگونگی اداره مناطق آزاد تجاری – صنعتی جکهوری اسلامی ایران و مصوب 1372 و مقررات این آیین نامه نظر خود را اعم از قبول یا رد تقاضا به طور کتبی به سازمان اعلام نمایند.
چنانچه متقاضی به نظر اعلام شده اعتراض داشته باشد می تواند ظرف 30 روز اعتراض خود را به مجمع عمومی بیمه ایران تسلیم کند. تصمیم مجمع مزبور قطعی و لازم الاجرا است.
بیمه مرکزی ایران با دریافت گواهی ثبت موسسه در منطقه ، پروانه فعالیت برای بیمه اتکایی، یک یا چند رشته بیمه مستقیم و یا هر دو را صادر خواهد کرد.

• تاسیس شعبه یا نمایندگی بیمه

 مقررات مربوط به مناطق آزاد فقط دو حوزه فعالیت اقتصادی را مجاز به تاسیس شعبه در مناطق آزاد توسط شرکت های ایرانی دانسته است که عبارتند از :
الف ) عملیات اعتباری و بانکی
ب) عملیات بیمه
در ماده 1 از " مقررات تاسیس و فعالیت موسسات بیمه در مناطق آزاد " ( مصوب 1379 با اصلاحات مصوب 1382 ) شعبه اینچنین تعریف شده است : " شعبه ، واحد تابعه یکی از موسسات بیمه ایرانی که در چارچوب موضوع و وظایف موسسه اصلی تحت نام و مسئولیت آن در منطقه فعالیت می کند ."
همچنین در تبصره 3 ماده 2 مقررات مزبور آمده است : " موسسات بیمه ایرانی مشمول مقررات قانون تاسیس بیمه مرکزی ایران و بیمه گری ( اعم از دولتی و غیردولتی ) مجاز به فعالیت در مناطق آزاد به یکی از اشکال ذیل می باشند :
الف- تاسیس شعبه و ایجاد نمایندگی با رعایت قانون تاسیس بیمه مرکزی ایران و بیمه گری
ب- تاسیس موسسه بیمه با مشارکت اشخاص حقیقی و حقوقی داخلی و خارجی در چهارچوب مقررات این آیین نامه "

تاسیس و ثبت شرکت هواپیمایی، منوط به اخذ پروانه و مجوزات مرتبط است. ثبت شرکتها این شرکت را می توان در قالب شرکت سهامی خاص یا شرکت با مسئولیت محدود به ثبت رساند ، اما برای این زمینه از فعالیت ، شرکت های سهامی خاص مناسب ترند. این شرکت ها نسبت به شرکت با مسئولیت محدود ، دارای اعتبار بیشتری بوده و برای اخذ تسهیلات بانکی و اخذ نمایندگی معتبر بسیار مناسبند.
به موجب، دستورالعمل تاسیس و فعالیت شرکت‌های هواپیمایی ؛ در روند صدور موافقت اصولی و پروانه بهره‌برداری، مواردی شامل شرایط عمومی متقاضی، شرایط عمومی و اختصاصی هیئت مدیره و مدیرعامل، اساسنامه پیشنهادی شرکت، طرح توجیه فنی و بازرگانی، شرایط فنی و عملیات و شرایط امنیتی مورد بررسی قرار خواهند گرفت.
متقاضی می‌بایست از شرایط عمومی و اختصاصی به شرح ذیل برخوردار باشد :
الف: شرایط عمومی متقاضی
- متقاضی یک شرکت سهامی دارای تابعیت جمهوری اسلامی ایران است.
- متقاضی قادر است توانایی تامین منابع مالی و کفایت مالی شرکت را طبق مفاد ضمیمه الف این دستوالعمل به اثبات برساند.
- متقاضی قادر است تا به نحو موثری توانمندی اجرایی و تخصصی شرکت را مطابق با استانداردهای مرجع در انجام فعالیت مورد درخواست به اثبات برساند.
- معرفی مدیرعامل و اعضای هیئت مدیره واجد شرایط به سازمان هواپیمایی کشوری
ب: احراز صلاحیت حرفه‌ای هیئت مدیره و مدیرعامل
شرایط عمومی هیئت مدیره و مدیرعامل :
اشخاص پیشنهادی برای تصدی سمت مدیرعامل با عضو هیئت مدیره باید از شرایط عمومی به شرح ذیل برخوردار باشند:
- متدین به دین اسلام و یا یکی از ادیان شناخته شده در قانون اساسی کشور
- داشتن اهلیت قانونی، عدم اشتهار به فساد اخلاقی، عدم اعتیاد به مواد مخدر و روان گردان، عدم سوء پیشینه و محکومیت کیفری که موجب سلب حقوق اجتماعی گردد.
- انجام خدمت وظیفه و یا معافیت دائم (برای آقایان)
- دارا بودن حداقل ۳۰ سال سن
- دارا بودن حداقل مدرک تحصیلی کارشناسی در یکی از رشته‌های مورد پذیرش سازمان هواپیمایی کشوری که فهرست این رشته‌ها از طرف سازمان اعلام می‌گردد.
ج: شرایط تخصصی هیئت مدیره و مدیرعامل :
به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، اشخاص پیشنهادی برای تصدی سمت مدیرعامل یا عضو هیئت مدیره باید از شرایط تخصصی به شرح ذیل برخوردار باشند:
- حداقل ۵ سال سابقه فعالیت در صنعت حمل و نقل هوایی و یا ۱۰ سال در مشاغل تخصصی و مرتبط صنعت برای دو سوم اعضای هیئت مدیره
تبصره- دارا بودن حداقل ۵ سال سابقه فعالیت در صنعت حمل و نقل هوایی برای رئیس هیئت مدیره الزامی است.
- حداقل ۵ سال سابقه فعالیت در مشاغل مدیریتی در صنعت هوانوردی برای مدیرعامل
تبصره- دارا بودن مدرک دکتری و کارشناسی ارشد در رشته های مرتبط به ترتیب به عنوان دو و یکسال سابقه فعالیت محسوب می گردد.
- احراز صلاحیت علمی و تخصصی بر اساس مفاد ماده ۵ دستورالعمل تاسیس و فعالیت شرکت‌های هواپیمایی
- تسلط به یکی از زبان‌های رسمی ایکائو (ترجیحا زبان انگلیسی) برای مدیرعامل
برای بررسی صلاحیت حرفه‌ای اعضای هیئت مدیره و مدیرعامل، کمیته ای با عنوان «کمیته احراز و سلب صلاحیت حرفه‌ای مدیران عامل و اعضای هیئت مدیره شرکت‌های هواپیمایی» مشتمل بر اعضای کمیته هوانوردی و یا نمایندگان آنها تشکیل می‌شود و تصمیمات آن پس از تصویب در کمیته هوانوردی و اخذ تایید از رئیس سازمان هواپیمایی کشوری ابلاغ می‌شود.
بر اساس ماده ۱۱ دستورالعمل تاسیس و فعالیت شرکت های هواپیمایی، فرآیند صدور پروانه بهره برداری شامل مراحل ذیل می باشد :
-  متقاضی پس از اخذ موافقتنامه اصولی، امکانات و شرایط مورد نیاز جهت اخذ تاییدیه‌های صلاحیت بازرگانی و فنی و عملیاتی طبق ضوابط و معیارهای تعریف شده توسط سازمان را برای هر دو تاییدیه فراهم نموده و به سازمان ارائه می‌دهد.
- سازمان با لحاظ کردن شاخص کفایت مالی، طرح توجیهی، نظامنامه‌های فنی و عملیاتی و امنیتی الزامات و استانداردهای مورد نیاز جهت اخذ تاییدیه‌های بازرگانی و فنی، عملیاتی، چنانچه متقاضی را واجد شرایط تشخیص دهند مراتب را جهت صدور این دو تاییدیه به کمیته هوانوردی ارجاع خواهند نمود.
در صورتی که متقاضی موفق به اخذ این دو تاییدیه به اخذ این دو تاییدیه از کمیته هوانوردی گردد وهیئت مدیره و مدیرعامل پیشنهادی طبق ماده ۵ این دستورالعمل تاییدیه صلاحیت حرفه ای را اخذ نمایند، مراتب جهت صدور پروانه بهره برداری آزمایشی در شورایعالی هواپیمایی مطرح خواهد شد.
مدت اعتبار این پروانه یکسال می باشد و طی این یکسال بررسی‌ها و نظارت‌های مربوط به تضمین تداوم شایستگی و صلاحیت شرکت بعمل آمده و گزارش آن را به کمیته هوانوردی و شورایعالی هواپیمایی ارائه می‌شود.
چنانچه شرکت بتواند در دوره آزمایشی یک ساله تمامی الزامات و استانداردهای فنی، عملیاتی و بازرگانی را رعایت کند مراتب جهت صدور پروانه بهره‌برداری سه ساله در شورایعالی هواپیمایی مطرح خواهد شد.
اما در صورتیکه شرکت به هر دلیلی یکی از شرایط احراز (اخذ) تاییدیه های بازرگانی یا فنی، عملیاتی را از دست بدهد، سازمان گزارش کار را جهت اتخاذ تصمیم لازم به شورایعالی هواپیمایی ارائه می کند وحسب تصمیم شورا عمل خواهد نمود.
در پایان دوره سه ساله، عملکرد شرکت هواپیمایی جهت صدور پروانه دائم به شورایعالی هواپیمایی گزارش می‌شود.
بر اساس بندی از این دستورالعمل شرکت هواپیمایی موظف است تا قبل از هر گونه فعالیت بازرگانی نسبت به اخذ گواهینامه خلبان، کادر پروازی، کادر فنی و ناوگان و تجهیزات ایمنی خود از سازمان اقدام و برابر ضوابط قانونی و استانداردهای مرجع به موقع نسبت به تمدید و تجدید آنها اقدام نماید.

معرفی یک برند جدید و نو دارای نرخ شکست بالایی است و نیازمند سرمایه گذاری زیادی می باشد.اخذ کارت بازرگانی فوری بنابراین، بسیاری از شرکت ها بر نام های برندهای ایجاد شده تاکید دارند تا به بازارهای جدید وارد شوند و به صورت موفقیت آمیزی رشد کنند.
لذا ، با توجه به دو بعد  " آگاهی از برند " و بعضاَ " شهرت برند " خرید برندهای ایجاد شده از لحاظ هزینه و زمان ، مقرون به صرفه تر به نظر می رسد.
از آن جا که علامت تجاری از جمله مایه های تجاری است به همین دلیل علامت تجاری، قابلیت نقل و انتقال "جزئی "و یا " کلی" را دارد و صاحب علامت می تواند علامت تجاری خود را به شخص دیگری انتقال دهد. نقل و انتقال علامت تجاری برای داشتن اعتبار باید وفق مقررات قانون، به ثبت رسیده باشد.
در این رابطه ماده ی 139 آیین نامه اجرایی قانون ثبت علائم و اختراعات مقرر می دارد : هر گونه انتقال مالکیت علامت ثبت شده باید در مرجع ثبت به ثبت برسد.تا زمانی که انتقال انجام شده در دفتر مربوط ثبت نشده باشد، مرجع ثبت فقط شخصی را که علامت به نام او ثبت شده مالک خواهد شناخت.

• مدارک مورد نیاز جهت نقل و انتقال برند :

1.تمامی مدارک ثبت برند شامل روزنامه آگهی تقاضا، گواهینامه ثبت برند، آگهی رسمی
2.کارت ملی و شناسنامه مالک قدیم
3.کارت ملی و شناسنامه مالک جدید
4.مدارک دال بر رشته فعالیت برای مالکیت جدید برند
5.صلح نامه تنظیم شده در دفتر خانه اسناد رسمی بعد از اخذ نامه های مربوط به استعلام نقل و انتقال برند
6.شماره اظهارنامه، شماره ثبت برند و رمز ورود به سامانه
7. انتقال قهری علامت با رعایت مقررات توسط ورثه و با ارائه رونوشت مصدق گواهی انحصار وراثت با تعیین سهم الارث به ثبت می رسد.
8.مدارک نمایندگی قانونی، ( در صورت وجود )
9.رسید مربوط به پرداخت هزینه ها

• مراحل فروش برند تجاری

1.مراجعه به دفتر خانه اسناد رسمی برای تنظیم سند صلح علامت تجاری
2.استعلام دفتر خانه از اداره مالکیت صنعتی جهت احراز سابقه ثبت و صحت نام تجاری مورد نظر ( در هنگام انتقال برند، می بایست به مدت اعتبار گواهی ثبت توجه شود که منقضی نشده باشد).
3.انتشار آگهی انتقال علامت در روزنامه رسمی کشور
وفق ماده 139 آیین نامه ثبت علایم و اختراعات ، در درخواست کتبی برای ثبت انتقال باید نکات ذیل صریحاَ قید شود.
1- شماره و تاریخ ثبت علامت در ایران
2- اسم و نشانی و تابعیت منتقل الیه ( مالک جدید ) یا نماینده قانونی وی در صورت وجود
3-  در صورت انتقال جزیی، بیان کالاها و خدماتی که علامت نسبت به آن ها منتقل شده است.

• قیمت فروش برند

برندهایی که تازه ثبت شده اند و برای خرید و فروش آن ها اقدام می گردد بیشتر با توجه به تعداد طبقات و کالاها و همچنین نوع کلمه و یا طراحی آن ارزش گذاری می گردند.اما برندهایی که سابقه مصرف و حضور در بازار را دارند، می بایست توسط کارشناس دادگستری قیمت گذاری شوند.